ای خوب من ، آن یاری که افتاد ، همراه ما بود .عزیزی برای تو ، هم پیمان کنار ما بود .گرچه بغضی چون سنگ در گلو ، دلی شکسته در سینه ، دیگر چون توانم نشست بی رگ و بی کینه ، من را در غمت شریک بدان نازنین. سوگند به ارزشهایی که بیدار گشته اند ، فریاد گشته اند ، فرومایگان امروز من را نیز دشمن بدانند که رهایشان نخواهم کرد که من هنوز ایستادهام . جاودانه شد در تاریخ عزیز تو ، جاودانه گشت در تاریخ یاور من.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر