به آنها بگویید این لقمه اگر خفه نکند تا ابد پایین نمی‌رود!

اصطلاح انتخاب بین بد و بدتر میرفت که برای همیشه چون طلسمی و یا بختکی بر واژگان سیاسیمان نقش بسته و رسمیت یابد. اینک اما خوبی‌ ما ، مرام ما ، ایران دوستی ما و یا درنگ و صبر به سر آمده ما که ما را دل نگران به پای صندق‌های رای کشید ، سرنوشتمان را از رو برد و شرمسار کرد و این انتخاب بین بد و بدتر را به جبههٔ دشمنان آزادی ما تحمیل کرد تا آنان نیز مزهٔ بیچارگی و سرخورده گی را بچشند و خود را بیازمایند. آنها ولی‌ نه مرام داشتند ، نه خوب بودند ، نه مردم دوست نه میهن دوست ، و شگفت چه شتاب زده هم بودند اینجا بود که مرز میان خوب و بد را نازک پنداشتند و چون کور بودند و بی‌ خرد نه به مانند ما بد ، بلکه بدتر را گزیدند و از چاله ایی به سیاه چاهی فرو افتادند . میان خواستهٔ مردم ، که آن را بد میپندارند و ایستادن در مقابل مردم و سرکوب خواستهٔ آنان ، گزینهٔ دوم را که بد تر بود بر گزیدند و سهمگین‌ترین ضربه را خود به ریشهٔ آفت زده‌شان کوبیدند. برای رئیس جمهور نا منتخب ،همان احمدی نژاد که نماد فرومایگی گشته است اینک نه آبرویی مانده و نه مشروعیتی و در مورد نظام نیز چنین است. به آنها بگویید این لقمه اگر خفه نکند تا ابد پایین نمی‌رود!