شهریور ۲۳، ۱۳۸۸

کروبی و آخرین افشاگریهای دلیر مردانه اش

کاش زنده نبودم و نمی دیدم که روزی در جمهوری اسلامی شهروندی نزد من بیاید و شکوه کند که در ساختمانی بی نام و نشان، توسط افرادی بی نام و نشانتر، هر عمل قبیح و غیر معمولی بر او صورت گرفته است: از لخت و عریان کردن افراد و نشاندن آنها در مقابل یکدیگر تا فحاشی های وقیحانه و ادرار کردن در صورت آنها و رها کردن چشم و دست بسته دختران و پسران در بیابان.

مدعی شده اند که اینجانب هیچ مدرک و سندی مبنی بر تجاوز و انجام اعمال خلاف عرف در بازداشتگاهها تا پیش از نوشتن نامه ام به رئیس مجمع تشخیص مصلحت در دست نداشته ام.مگر در حین ارتکاب تجاوز می توانسته ام فیلمبرداری کنم که اکنون فیلم آن را در اختیار شما قرار دهم و مگر من در محل ارتکاب جرم حاضر بوده ام و نخ انداخته ام که اکنون به شما بگویم که چقدر فاصله میان آنها بوده است؟


... این کار آنها "نه تنها مایه ننگ جمهوری اسلامی شده بلکه مایه ننگ ایران شده است."

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر