چكيده نامه سى از بيخ آزاده به دونالد ترامپ

سلام به شما كه يال دارى، كوپال دارى، دندونهاى تيز دارى، سربازهاى جان بر كف و تميز دارى، جاسوسهاى ريز دارى، رفقهاى مريض دارى، گزينه ها رو ميز دارى. ما به نمايندگى از همه مردم محل كه خيليند و شاكيند و بيخبرند از شما استدعا داريم و به پايتان بوسه و بر سرتان طلاييتان دعا داريم كه بيايى و ما را رها كنى از بد دزدان محل كه قريب سى و هشت سال است بر گرده ما ملت سوارند و زور ميگويند و خونمان را ميمكند و تف ميكنند. شايد بپرسى چرا ما خودمان از نجات خودمان عاجزيم و دست به دامن قلدر كله پوك احمقى شده ايم كه در محل ما هم نيست و زبان ما را هم نه ميفهمد و نه سخن ميگويد و قول باج و خراج هم به او ميدهيم. راستش را بخواهى ما خواستيم ابتدا نامه براى خود اهالى محل بفرستيم اما بعد پشيمان شديم. ميدانى، اهالى محل ما حال و حوصله اين جور چيزها رو ديگر ندارد. خودشان هم همه با دزدان سِر و برى پيدا كرده اند و فاسد شده اند. آنها ياد گرفته اند باج بدهند آزادى بدهند حرف نزنند گوش بدهند شرف بدهند خاك بدهند تاريخ بدهند غيرت بدهند چيزهاى ديگر بدهند و در عوض پز بدهند! داش مش ترامپ حتماً به خنده افتاده اند و ميپرسند چه چيز ميماند كه به آن بشود پز داد؟ شما ديگر چرا ؟ خودتان كه برج نشينى.! به هر حال ما نه ايمان داريم به مردم محل و نه اصولاً اعتقاد داريم. شما خودت واسه ما آستين بالا بزن